"A sett-mana sènd"

Mo van Pesq ca staggion nov,
mo van Pesq e i scarcedd ch l’ov.
A queresm stè ch f'rnesc,
u venardei avest cu pesc.
Mochè giuvedei ma fè i perdoun,
dispr: o sett, o cing, o tre, o ioun.
Sett accomm i fereit da Madonn trist,
cing com i piag d’ Crist,
tre com i crouc sop au Calverie,
ioun…man sp’ccemng ha vist l’orerie?
C' deic i preghir ca fecc affrent,
c' s’adocchie atturn e critcasc tutt quent.
“Padre nostro ca sté n’gil u nom tou sia sandf’cat…
nee u vì a jidd accom se n’ghiattat,
neee a vì a jedd, stè assol, u zeit le lassat”
Nzamm nan s’capisc chiù c’ sand i Perdoun
o a fest di Send Patroun.
Mochè Venardei nan ma sci ai prugessioun ?
Ste chedd all’oun e mezz du Corp d’ Crist,
ma c’ a chedd’or stat a mangè iè nut’l nzist.
Po ste chedd du legn da Croc all’att d’ sar,
quas quas ng a sciam a v’dè sop a cummar.
S’ sbett’n i trozzel p’rcè nan pot’n sunè i camban,
pess’n privit, pizz gruss, confratell, cavalir e dam.
A qualcheioun t’van da deic quenn t’ pess nnend :
“nan avest sci rat ai pruggssioun c’add’vndè send”.
Po van Pesq e Pesq è passat,
e d’ sta Fest a qualcheioun è sfusciout u significat:
Crist se fett iom ch salvè a tutt,
i bbun, i malament e p’zzing i farabbutt.
Crist se fett iom e l’ m meis n’groc,
p’rcè da V’rtè ier a voc.

Francesco Prascina